BAGGY - ULUBIONY KRÓJ SPODNI.

Modne ubrania stają się zagrożeniem dla tożsamości współczesnych młodych ludzi. Odważne stwierdzenie jednak przeglądając portale poświęcone stylizacjom, blogi, czasopisma, przeglądając fanpage i strony bądź albumy z inspiracjami widzimy to samo. Również zagłębiając się w problemy przeciętnej nastolatki znajdziemy punkty dotyczące modnych ubrań. Wybierając się do używanej odzieży większość osób poszukuje odpowiedników wypatrzonym prędzej ubraniom w galerii handlowej lub kieruje się metkami. Na blogach najbardziej doceniane zestawy to te opierające się na aktualnych trendach, odważę się też stwierdzić, że większość szybko wspinającym się ku popularności blogów prezentuje zestawy prezentujące aktualne propozycje świata mody. Oczywiście nie chcę tu generalizować, chodzi mi o zjawisko przeważające, bo jest kilka blogów, które odniosły sukces a opierają się na indywidualności autorów.

Obserwuję to zjawisko od dawna, zaczęło się od modnej polki. Wszystkie moje „modne” zestawienia były wyżej oceniane, szybciej pojawiały się w TOP, zauważyć to można było też na blogu i facebooku – więcej odsłon, więcej lajków, więcej komentarzy. Z czasem zatraciłam się w tym, porzuciłam odrobinę mojej indywidualności pokazując na blogu w większości zestawy, jakich większość oczekuje, na szczęście na samych zestawach się skończyło. U wielu młodych ludzi zjawisko to poszerza się o kolejne aspekty życia, które można podporządkować modzie. Gdy młoda osoba wpasowuje się w aktualny kanon piękna zaczyna iść o krok dalej – serialne i filmy będące na Tobie; książki, które czyta każdy; aplikacje, które są popularne; piosenki, które wszyscy polecają; słowa, których używają; miejsca, które są modne i pożądane. I tak w dość niepozorny sposób od kilku bluzek czy sukienek zaczynamy zatracać siebie w pogoni za docenieniem, lubieniem, akceptacją. Zastanawiam się czy pamiętamy w tej całej pogonie za aprobatą o tym, jacy jesteśmy? I kiedy jesteśmy sobą? Ja uważam, że chwile spontaniczne, pełne tu i teraz, bez planowania pokazują nam naszą prawdziwą twarz. Przyjrzyjmy się naszym ostatnim dniom, tygodniom, a może i miesiącom – ile razy zaplanowaliśmy coś pod wpływem otoczenia, ile razy robiliśmy to, co inni, decydowaliśmy się na to, co inni, a co robiliśmy całkowicie spontanicznie. Zastanówmy się jak odpowiedzi na te pytania się od siebie różnią.

Z mojego zagubienia wybudził mnie spontaniczny zakup w postaci spodni z dzisiejszego postu. Jeszcze kilka lat temu nosiłam jedynie takie kroje, wiązało się to niejednokrotnie z niepochlebnymi komentarzami w realnym życiu, od najbliższych, na blogu. Wywoływały one skrajne emocje, może też przez ich małą popularność. Z czasem zaczynałam je nosić coraz rzadziej, aż w końcu odłożyłam na bok. Teraz zastanawiam się, dlaczego uległam skoro były one „częścią” mnie. Na swój sposób mnie wyrażały, pozwalały czuć się swobodnie, inspirowały. I tu rodzi się moje pytanie – gdzie jest złoty środek? Ten, który pozwoli nam zachować swoją autentyczność, a jednocześnie cieszyć się szeroko rozumianą modą. Dlaczego my oceniając zestawy kierujemy się trendami a nie prawdziwością całokształtu – tego jak zestaw prezentuje się z daną osobą i czy ją dopełnia. Dlaczego patrzenie przez pryzmat my stało się jedyną możliwością? Ja nie lubię tego koloru, kroju, wzoru, więc mi się nie podoba, pomimo, że właśnie ten krój, kolor, wzór idealnie pasuje do danej osoby.

Spodnie - Zara | Sweter - Vero moda | Chusta - Terranova | Kolczyki - Konewka Szczęścia | Buty - Beata Prejsnar | Torebka - Pieces | Zegarek - DW